Çocuğunuzun duygularını, öfke, üzüntü, korku ve hayal kırıklıkları da dahil olmak üzere tüm hallerini kabul ediyor musunuz? Bunları bir şekilde kapatmaya çalışarak belirli duygulardan kaçınmak isteyebilir misiniz acaba?
Tabii ki, çocuklarınız her zaman mutlu ve keyifli olsaydı hayat çok kolay ve harika olurdu! Fakat çocuklar, hayal kırıklığı ve hüznün sizi rahatsız ettiğini veya ağlamalarına ya da sinirlenmelerine izin vermediğinizi öğrendiklerinde, hissettiklerini göstermekten kaçınmaya başlayabilirler, hislerinin kabul edilemez olduğunu düşünebilirler. “Sevilmek istiyorsam, hislerimi göstermemeliyim” gibi bir hisse kapılabilirler.
Bastırılmış duygular bir noktada ya da bir şekilde ortaya çıkacaktır. Kimi zaman kronik hastalıklarla ifade edilir ve kronik üzüntü (depresyon), kronik korku (anksiyete) veya kronik öfke (saldırganlık) olarak ortaya çıkabilir.
Çocuklarınızın duygusal koçu olmalısınız. Tüm zorlayıcı duyguları ile sizin yanınızda rahat hissetmeyi öğrenmeleri gerekiyor. Hissettiği tüm duygularını kabul edip kendilerine yardımcı olabileceğinize güvenmeleri gerekiyor. Bu durum, yaşamının devamı için duygusal IQ’sunu genişletecek ve başkalarıyla yakın ilişkiler kurmasına yardımcı olacaktır.
Çocuklar size nasıl hissettiklerini söylerken zorlanabilirler. Bazen kendilerini bunaltan büyük duygulara sahip olabilirler ve bu duyguları güçlü davranışlarla göstermek dışında ne yapmaları gerektiğini bilmezler. Bazı çocuklar, tüm gün okulda veya başka insanlarla birlikte olduklarında duygularını içlerine atar ve saklarlar. Sonra eve döndüklerinde, büyük bir patlama yaşayabilirler. Bu patlama aslında iyi bir şey olabilir! Stres ve gerilimin açığa çıkmasına yardım eder.
Çocuğunuzun, duyduğu üzüntü ve korkuyu hissetme ve serbest bırakma konusunda yardımınıza ihtiyacı vardır. Eğer bu duyguları açığa çıkaracak kadar güvende hissetmelerine yardımcı olabilirseniz, çok hızlı bir şekilde iyileşirler ve artık endişelerini sürdürmezler. Ve böylece hem siz hem de çocuğunuz daha iyi hissedebilirsiniz.
Çocuğunuzun istediği hiçbir şeyin gerçekleşmediğine dair nefret içeren söylemlerde bulunurken bu durumu saygısızlık olarak görmek kolaydır. Ancak bu, çocuğunuzun üzüntüsünü ve hislerini iletmesinin tek yolu olabilir. Kişisel olarak alırsanız, durumu daha da kötüleştireceksiniz. İhtiyaç duyulan şey empati ve ilgiyle dinlemektir. Çocuğunuzun sadece anlaşılmaya ihtiyacı vardır. Kararınızı değiştirmek zorunda değilsiniz, sadece çocuğunuzun bakış açısını ve hislerini anlamanız yeterli gelecektir.
Tüm bu zorluklar için duygusal olarak donatıldığınızda çocuğunuza etkili bir şekilde yardımcı olabilirsiniz. Çocuğunuza öfke duymadan ve ilişkinize zarar vermeden tüm bunların üstesinden gelebilirsiniz. Sorunların altındaki his ve inanışın çözülmesi her zaman basit değildir. Bir çocuğun ihtiyaçlarını değerlendirmek için kesin bir yöntem yoktur. Her durum farklıdır ve gerçek sorunları kendiniz belirleyebilecek tecrübeye sahip oluncaya kadar, bir doktordan yardım almak yararlı olabilir.
